Wind, regen, kou. Je zou kunnen denken geen weer om hard te lopen. Toch trok ik de schoenen aan en helemaal voldaan kwam ik terug. Waarom geeft hardlopen in barre omstandigheden, de strijd tegen de elementen, zo veel voldoening?

De halve van Egmond, midden in de winter, is bijna altijd met wind, mul zand en lage temperaturen.

Ik denk om een paar redenen:

–      Je raakt in een flow: Doordat je niets anders hoort dan de wind en de regen, weinig andere mensen tegenkomt en minder voelt door de kou, kom je in een soort trance. Jij alleen in de natuur, stap voor stap strijdend.

–      Je huid wordt koud maar de inspanning houdt je warm. Bij thuiskomt wacht de warme douche en gaat je huid lekker tintelen. Het zal de reden zijn waarom de Scandinaviërs zo van de sauna houden. Een heerlijk gevoel.

–      Mentale boost: Juist doordat je niemand tegenkomt voel je je extra goed. Het park of het strand is van jou. Met de spaarzame andere lopers deel je een blik van herkenning.

–      Het gevoel dat je leeft: Moeilijk te omschrijven en ik heb eigenlijk geen idee of andere mensen dat ook hebben. Maar juist in barre omstandigheden krijg ik een glimlach op mijn gezicht en schreeuw ik af en toe terug naar de wind. Toch niemand die het hoort 🙂

Wind, regen, kou, kom maar op.